ساده مگیر مرا…

ساده مگیر مرا ..

دلم عاشق ، چشمم باران ، دهانم پُر از حرف هایی که هیچگاه نگفتمش

اما ، حالا بیا .. بیا و بشنو ، شاید مرا در آغوشت بگیری !

 راهی ندارم جز سکوت ، من خودم باعث آشنایی بودم

احساس من ، توی هیچ کتاب قانونی نوشته نشده 

 راهی ندارم جز سکوت ، من خودم باعث آشنایی بودم

احساس من ، توی هیچ کتاب قانونی نوشته نشده 

.. اه ، لعنت به این قانون های دنیا که احساس توشون معنی نداره !

سوز نگاهت ، تلمیحی از بود و نبود سایه هایی است که از بالهای پروانه هستند

پس باش ، شاید همان بودنت مرا در آرام کند

از پنجره های خسته قلبم ، نجوای پرستشت می آید اما تو جوابم نمیدهی ..

شاید بندگانی بیشتر و یا بهتر از من داری !!

اما مهربان ترین تپنده ، زیباترین رونده ، رویاترین پرنده ی دنیای افسانه ایم 

باش ، باش و با نگاهت مرا حتی لحظه ای تنها مگذار

مرا که میشناسی مهربانم ،

من همان امیر دیروزم ..

نگاهت مرا برای جنون کافی است !