به یادم باش که دریادم بمانی / که ما با هم رفیق بودیم زمانی
گذشته ها اگر رفت و گذشتند / ولی در قلب من باز هم همانی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چو گل های شقایق داغدارم / بیا پروانه شو بنشین کنارم
بشو مرهم به زخم قلبم ای دوست / که خنجر خورده ی این روزگارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
جهان بى دوستان زندان جان است / صفاى زندگى با دوستان است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مخلص همه ی اونایی که چراغ رفاقتشون همیشه برای ما نفت داره!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
میدونستی رفاقت معرفت نمیاره … این معرفت که رفاقت میاره … !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در تقویم دوستی این را به ذهنت بسپار روزی به نام فراموشی وجود ندارد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
نوشته های روی شن مهمان اولین موج دریا هستند
حکاکیهای روی سنگ،مهمان همیشگی تاریخند
دوستان خوب حک شدگان روی قلبند و ماندگارانی ابدیند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه ، چشمانت را از من دور کند
و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوستان من مثل گندمند یعنی یه دنیا برکت و نعمت ، نبودنشان قحطی و گرسنگی
و من چه خوشبختم که زردی خوشه های گندم در اطرافم موج میزند .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حکایت ما و دوستان حکایت ماه و برکه است! در دل هم جا دارند ولی از هم دورند.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دریا همیشه از من دلگیر است چون بزرگی دل دوستانم را به رخ او میکشم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اونقدر مرامت فابریکه که توى هیج نمایندگى قطعاتش پیدا نمیشه
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ما با نفس سلامت ای دوست ، خوشیم / از گرمی هر کلامت ای دوست ، خوشیم
هرچند که افتخار دیدارت نیست / با زنگ خوش پیامت ای دوست ، خوشیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یخ واسه اینکه آب رو خنک کنه خودش رو فدا میکنه ، آهای رفیق ، یخ روزگارتم !
کم بزن آتش دل بی تاب را / یاد خوبت روز و شب مهمان ماست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هرقدر رفاقت بکنم می ارزی / اظهار صداقت بکنم می ارزی
آنقدر عزیزی تو برایم ای دوست / صدبار که یادت بکنم می ارزی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یه تکیه گاهی واسه این دل من / یه وقت نری جدا نشی تو از من
رفیق نیمه راه دل نباشی / چه سوتوکوره اگه تو نباشی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من یاد خوش دوست به دنیا ندهم / لبخند خوشش به حور رعنا ندهم
گر یاد کند مرا هر از گاهی چند / گرد رخ وی به چشم بینا ندهم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو به پاکی عقیقی/مثل دریاها عمیقی
فهمیدی چرا میخوامت؟/اخه بهترین رفیقی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زندگانی باهمین شوروهمین شبهاخوش است
باهمین بیش وهمین کمها خوش است
زندگی کردیم وشاکی نیستیم/بر زمین خوردیم وخاکی نیستیم
دور هستیم ازرفیقان ولی غافل از یاد رفیقان نیستیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در حنجرهام شور صدا نیست رفیق / یک لحظه دلم ز غم جدا نیست رفیق
بگذار که قصه را به پایان ببرم / آخر غم من یکی دو تا نیست رفیق
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من و یاد تو و یک سینه تنگ / شبی تار و سهتاری خسته آهنگ
کمی با چشمهایم مهربان باش / مزن ای دوست بر آیینهات سنگ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
گاه می توان براى یک دوست چند سطر سکوت به یادگار گذاشت
تا او در خلوت خود هر طور که خواست آنرا معنا کند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن ؟؟؟ / در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن
از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن / از دوستان جانی مشکل توان بریدن
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سفر از فاصله ی دور حکایت دارد / خسته با رفتن احساس رفاقت دارد
چه صمیمانه به درگاه خدا گویم / که دلم از دوری دوست شکایت دارد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای دوست به خدا دوری تو دشوار است / بی تو از گردش ایام دلم بیزار است
بی تو ای مونس جان ، دل ز غمت می سوزد / دل افسرده ی من طالب یک دیدار است
امتیاز بدهید ...